EY HAYAT...!!

Hep söylediğim bir şey vardı bu güne değin..
Yaşadığım her iyi şeyin, her güzelliğin her sevginin her aşkın bedelini ödedim ben..
Yaşadıklarımın karşılığı olmadı hiç bir zaman bedeli hatta bedelleri oldu..
Ve hayat acımasızca tahsil etti bütün alacaklarını..
Bu tahsilâtlarına hep birilerini alet etti.
Hep birşeyleri kullanarak geldi tahsilâta.
Kimi zaman işimi kullandı ekonomik olarak tahsilât yaptı..
Kimi zaman sevdiklerimi kullandı gözyaşı olarak tahsilât yaptı..
Kimi zaman arkadaşımı kullandı üzüntü olarak tahsilât yaptı..
Kimi zaman dostumu kullandı hayal kırıklığı olarak tahsilât yaptı..
Kimi zaman zamansız beni kullandı hüzün olarak tahsilât yaptı..
Kimi zaman yalnızlığımı kullandı sitem olarak tahsilât yaptı..
Ama hep aldı benden, hep tahsil etti alacaklarını..

Fakat son dönemde öyle ileri gitti ki alacağı kalmamasına rağmen hala tahsilât yapmaya hala bedel ödetmeye Ümitlerimin son demleri kalana kadar devam etti..
Üstelik son dönemde bu güne kadar tahsilât aracı olarak kullandığı bütün her şeyin tamamını bir arada ve durmaksızın kullandı..
Bana borçlandığının farkında olmadan sürdü bütün bunlar..
İşimi kullandı battım..
Sevdiğim insanları kullandı yalnızım..
Arkadaşlarımı kullandı değmezmiş dedim..
Dostlarımı kullandı yıkıldım..
Beni kullandı çöktüm..
Yalnızlığımı kullandı birim..
Aldı götürdü hiçbir şey bırakmadı..
Sadece bütün her şeyin tozları kaldı yıkık dökük duvarlarımla birlikte..
Eski tabirle ören yeri gibi; bir virane gibiyim..
Alacaklarını tahsil ederken alamadığı tek şey isyanım oldu. İsyanlarımı vermedim. Hep içimde hep kendimle..

Ama artık hayat bana borçlandı.. Bu tozlar içindeki duvarlara bir şeyler vermesi gerek..
Duvarların yükselebilmesi için tuğlalar, tuğlaların sağlamlaşması için çimento, yüzeylerin sıvanması için kum kireç ve dış etkilerin azalması için bir çatı borçlu bana..
Bunları verirken tekrar geri almak yeniden tahsilât yapabilmek için vermeli tüm bunları..
Ayağa kalkan bu binayı bu bedeni bu ruhu çökertmek için, yıkmak yakmak yeniden harabeye çevirmek için kısacası benimle yeniden savaşması ve bu savaşı kazanabilmek adına vermesi gerek..

Bana yeniden ekonomik güç verebilir tuğla diye, aşk sevgi verebilir çimento diye, arkadaş çevre verebilir kum kireç diye, dostlar verebilir çatı diye..
Bunlar savaştaki benim silahlarım.. Ve tek temennim arkadaş, dost, aşk, sevgi.. Bunları birbirinden ayırmaz umarım..

Arkadaşım dostum olsun,
Dostumu sevebileyim,
Sevdiğim sevgilim olsun,
Sevgilime âşık olayım,
Aşkımsa her şey olsun..
Bu savaştaki en büyük güç, en iyi silahlar bende olsun. Bunlar benim nükleer santrallerim olsun..
Ve artık tahsilât sırası bana gelsin..
Önce huzur,
Ardından tebessüm,
Gülücükler,
Kahkaha,
Mutluluk…..
Bunları tahsil ettiğim zaman zaten ben dünyanın en zengin insanı oldum bile..

EY HAYAT HADİ BAKALIM..
ÜMİTLERİMİ TAZELEDİM..
SİLKİNDİM ARTIK.
VER BAKALIM ŞU ALACAKLARIMI
BEN HAZIRIM SAVAŞA..

YA SEN….!!!!


N € V C İ V A N